همیشه تنهاااا

و قاف حرف آخر عشق است آنجا که نام کوچک من آغاز میشود...

نامه ای برای تو.....
این ترانه بوی نان نمی دهد
بوی حرف دیگران نمی دهد
سفره ی دلم دوباره باز شد
سفره ای که بوی نان نمی دهد
نامه ای که ساده وصمیمی است
بوی شعر و داستان نمی دهد :
... با سلام و آرزوی طول عمر
که زمانه این زمان نمی دهد
کاش این زمانه زیر و رو شود
روی خوش به ما نشان نمی دهد
یک وجب زمین برای بغچه
یک دریچه آسمان نمی دهد
وسعتی به قدر جای ما دو تن
گر زمین دهد ، زمان نمی هدد
فرصتی برای دوست داشتن
نوبتی به عاشقان نمی دهد
هیچ کس برایت از صمیم دل
دست دوستی تکان نمی دهد
هیچ کس به غیر ناسزا تو را
هدیه ای به رایگان نمی دهد
کس ز فرط های و هوی گرگ و میش
دل به هی هی شبان نمی دهد
جز دلت که قطره ای است بی کران
کس نشان ز بیکران نمی دهد
عشق نام بی نشانه است و کس
نام دیگر بدان نمی دهد
جز تو هیچ میزبان مهربان
نان و گل به میهمان نمی دهد
نا امیدم از زمین و از زمان
پاسخم نه این ، نه آن ... نمی دهد
پاره های این دل شکسته را
گریه هم دوباره جان نمی دهد
خواستم که با تو درد دل کنم
گریه ام ولی امان نمی دهد ...
***************************
حسرت همیشگی.......
حرفهای ما هنوز ناتمام
تا نگاه میکنی وقت رفتن است
باز هم همان حکایت همیشگی
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود
آی..................
ای دریغ و حسرت همیشگی
ناگهان چقدر زود دیر میشود...

قلب مرا

قلب مرا میان غمت جا گذاشتی

تا در حریم غربت من پا گذاشتی

رفتی و در سکوت تماشا نموده ام

تنهایی ‌‌ِ مرا تو چه تنها گذاشتی

رفتی و سهم عشق برای دل تو بود

سهمی برای این دلم آیا گذاشتی ؟

یک بغض کال، یک سبد از درد بی کسی

سهم من غریب که اینجا گذاشتی

گفتی بهار می رسد اما دروغ بود

در قلب من غمی چو اهورا گذاشتی

مجنون دیگری شدی و دشت پیش روت

من را میان غصه چو لیلا گذاشتی

گفتی که از بهشت نصیبی نبرده ای

آن را تمام گردن حوا گذاشتی

یک قطره اشک سهم من از روزگار شد

در لحظه ای که پای به دنیا گذاشتی

كنج اتاق

توی یک کنج اتاق

منم و یک قاب عکس

منم و دنیایی از خاطره ها توی این کنج اتاق

منم و یک فنجون خالی چای

منم و یک حبه قند گوشه ء فنجون فال

منم و یک برگ خشکیده توی دفتر عشق

منم ویک قطره اشک خشکیده روی فرش اتاق

توی کنج این اتاق بی کسی

منم و یک دنیا از خاطره ها

منم و یک جای خالی تو اتاق

منم و یک دل تنها و غریب

توی یک شهر پر از تنهایی

دل من هرجا باشه بازم بی اون تنها شده

دل من غصه نخور تو هم یه روز شاد میشی

دل من غصه نخور

خودت را دوست داشته باش تا به ديگران فرصت دوست داشتن بدهي.

خودت را دوست داشته باش تا به ديگران فرصت دوست داشتن بدهي.
براي عشق هيچ گاه دير نيست. پس نگران گذران عمر نباش.
عشق در بستر زمان شکل مي گيرد. پس بايد صبور باشی
تا نگردي گمشده خود را نمي يابي و اگر هم بيابي قدر آن را نمي داني. پس هيچگاه از جستجو باز نايست.
سعي کن خودت باشي. گمشده واقعي تو تو را آنطور که هستي دوست مي دارد نه آنطور که خود مي پسندد.
عشق در بستر ارتباط شکل مي گيرد. پس سعي کن به آنکه دوستش داري نزديکتر شوي.
گمشده واقعي تو ابتدا عاشق سيرت توست بعد عاشق صورت تو. بنابراين خيلي دربند ظاهر خود نباش.
بيشترين لذت عاشق از عشق است نه از معشوق. پس سعي کن عاشقتر باشي.
نمي توان کسي را به زور عاشق کرد. فقط مي توان عاشق بود و مهربان و اجازه داد تا عشق در معشوق رشد کند. اگر هم معشوق نصيب عاشق نشد لااقل عشق او نصيب عاشق گشته است.
کسي به کسي شک نميکنه مگر اينکه خودش يه جاي کارش بلنگه
به هر حال عشق بزرگترين نعمت خداست نزار توزندگيت جاش خالي باشه
خداجون زودي عاشقم كن

حس خوبی دارم به تو که نزدیکی

حس خوبی دارم به تو که نزدیکی
میشه دستاتو گرفت توی این تاریکی
میشه تا آخر عمر با خیالت سر کرد
میشه عاشق ماند و عشق را باور کرد
***
تا تو هستی جز تو همه چی ممنوعه ست
عشق دل کنده از این کوچه باغ بمبست
من توی آغوشت گرم بودم یا سرد
کاش شب می فهمید روز باور می کرد
***
بغض یه دنیا رو از دلم کم کردی
من فقط من بودم منو آدم کردی
عشق بی حادثه نیست من خیانت کردم
اگه یادم باشی زود بر می گردم
***
ای خدایی که برام تو شبها فانوسی
حول میشم وقتی تو منو می بوسی
حول میشم وقتی تو منو می بوسی